Η Ταινία της Εβδομάδας

Το Inception αναδείχτηκε ταινία της εβδομάδας από τους συντάκτες του ΤΑΙΝΙΟΜΑΝΗΣ.Ο Domm Cobb είναι ένας διεθνούς φήμης ληστής, ο οποίος έχει την ικανότητα μέσω της τεχνολογίας να εισχωρεί στα όνειρα των θυμάτων του καθώς αυτά κοιμούνται και να αποσπά σημαντικές πληροφορίες για λογαριασμό διαφόρων εταιρικών συμφερόντων. Παράλληλα όμως το βεβαρημένο ποινικά παρελθόν του τον έχει καταστήσει φυγά, εμποδίζοντας τον να γυρίσει πίσω στις ΗΠΑ και στα δύο παιδιά του. Όταν μια πρόταση για δουλειά θα του εξασφαλίσει ως ανταμοιβή αμνηστία, ο Cobb δεν χάνει χρόνο και με την ομάδα του αρπάζει αμέσως την ευκαιρία για οριστική εξιλέωση. Όμως η αποστολή μοιάζει ακατόρθωτη, αφού θα πρέπει να επιχειρήσει το τέλειο έγκλημα, όχι να αποσπάσει πληροφορίες ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά να εμφυτεύσει μια ιδέα στο μυαλό του στόχου του. Παράλληλα μια μυστηριώδης σκιά, ένας εχθρός που μόνο ο Cobb μπορεί να προβλέψει κινείται απειλητικά προς την ομάδα βάζοντας σε κίνδυνο τα πάντα.

Από το πρώτο ηχηρό 'μπάμ' του «Memento» έως την καθολική καλλιτεχνική και εμπορική καταξίωση με το σαρωτικό «Dark Knight», ο Christopher Nolan έχει ήδη ανεβάσει τον πήχη υπερβολικά ψηλά με όσα κατάφερε την περασμένη δεκαετία. Απέναντι του σήμερα ένα κοινό κοντά στο CGI overdose, το οποίο εύκολα εκμηδενίζει τα πάντα, δύσκολα εντυπωσιάζεται, ενώ παράλληλα 'καταβροχθίζει αμάσητο' κάθε είδους σκουπίδι που του πετάνε. Σε αυτή τη 'νέα τάξη πραγμάτων', ο Nolan έχει ίσως άθελα του πάρει το χρίσμα του 'εκλεκτού', εκείνου που μέχρι τώρα 'δεν έκανε ακόμα κακή ταινία' και εκείνου που θα ικανοποιήσει το ίδιο κριτικούς, κοινό και ταμεία.

Το «Inception» αποτελεί την πιο φιλόδοξη δουλειά του Nolan μέχρι σήμερα. Όλες οι αγαπημένες του κινηματογραφικές τεχνικές είναι παρούσες εδώ, από τα εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα έως την κατακερματισμένη αφήγησή, το ξέφρενο μοντάζ, τα χρονικά πισωγυρίσματα και την συνεχόμενη μεταστροφή νοηματικών και θεματικών αξόνων. Η μόνη διαφορά όμως εδώ σε σχέση με τα προηγούμενα του έργα εντοπίζεται στο ήδη αγαπημένο του θέμα, την διφορούμενη αντίληψη της πραγματικότητας. Ενώ στο «Prestige» για παράδειγμα, η πραγματικότητα ξεθώριαζε προς χάριν της τέχνης της ψευδαίσθησης, εδώ ακόμα και η ψευδαίσθηση ζωντανεύει, καθώς το όνειρο και το παράδοξο καταγράφονται ίσως για πρώτη φορά με τέτοια απτή και 'αληθινή' υπόσταση.