Η ταινία της Εβδομάδας

Ο Gru (Steve Carell) είναι ο... απαισιότατος εκείνος εγκληματικός νους που ετοιμάζει το νέο μεγαλεπήβολο σχέδιο με το οποίο θα ταράξει την παγκόσμια κοινή γνώμη και θα τον θέσει στο πάνθεον των απανταχού villains. Ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδιάζει να κλέψει το φεγγάρι, ποντάροντας στις υπηρεσίες του Dr. Nefario (Russell Brand) καθώς και στον πιστό στρατό του αποτελούμενο από τα εργατικά σε βαθμό αυτοθυσίας κίτρινα minions! Έλα όμως που υπάρχει ανταγωνισμός! Ακούει στο όνομα Vector (Jason Segel) και παρότι μοιάζει με geek κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, απειλεί σοβαρά τα σχέδια του Gru. Γι αυτό και ο απαισιότατος θα φτάσει να υιοθετήσει τρία ορφανά κοριτσάκια (Miranda Cosgrove, Dana Gaier, Elsie Fisher), μόνο και μόνο για να πετύχει το σκοπό του.

Το επιτυχημένο εισπρακτικά animation ντεμπούτο της Universal με το λαχταριστό cast, σκηνοθετεί το δίδυμο Pierre Coffin και Chris Renaud, με το σενάριο να υπογράφουν οι Ken Daurio, Cinco Paul (δημιουργοί του «Horton Hears A Who!») και Sergio Pablos. Γυρισμένο εξολοκλήρου σε 3D, το «Despicable Me» επιτυγχάνει ό,τι πλησιέστερο στη χρυσή αναλογία της Pixar, αναφορικά με τον επιμερισμό του target-group της ταινίας σε μικρούς και μεγάλους. Η τυπική ιστορία του απόλυτα κακού (Gru) που σταδιακά εξανθρωπίζεται, εμπλουτίζεται από έξυπνα καλλωπισμένες αναφορές περί της σύγχρονης ζοφερής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και μέσα από ένα ρεσιτάλ εφευρετικότητας (π.χ. τα minions είναι όλα τα λεφτά και σκορπούν απλόχερα το γέλιο με το παραμικρό) φτάνει στα χέρια μας μία κωμωδία που αξίζει 100% τα λεφτά της.

Οι φιλμικές αναφορές στο 'Νονό' και τον 'Πυρετό Στο Σαββατόβραδο' κουμπώνουν με τη μουσική επένδυση των Pharrell Williams και Heitor Pereira (η παραγωγή του score ανήκει στο γνωστό και μη εξαιρετέο Hans Zimmer), στοιχεία που εντείνουν το ρυθμό, εμπλουτίζοντας διασκεδαστικά το σύμπαν του «Despicable Me», συνδέοντας παράλληλα περασμένες δεκαετίες με το σήμερα.

Μέσα από τις φωνές των πρωταγωνιστών που τους συναντάμε σε τρελά κέφια (σημειώνεται ότι είδαμε την ταινία στην αυθεντική version που απευθύνεται κυρίως σε μεγαλύτερο κοινό και όχι στη μεταγλωττισμένη εκδοχή με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Θανάση Τσαλαμπάση, Κώστα Τσάκωνα κ.α.), ο Gru και η τρελοπαρέα του επιφυλάσσουν πλείστες όσες σπαρταριστές σκηνές για όλα τα γούστα. Από κει και ύστερα, το πιο απαιτητικό κοινό θα έχει την ευχέρεια να καταπιαστεί και με την υποδόρια πτυχή του «Despicable Me», που μιλά διακριτικά αλλά διορατικά για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τον κυνισμό των τραπεζικών κολοσσών, την οικονομική κρίση και αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα πραγματάκια. Ας μην ξεχνάμε πως μία καλή κωμωδία, είτε αποκτά ψηφιακή μορφή είτε τρισδιάστατη, βρίσκει πάντα τον τρόπο να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής της.