Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

η ταινία της Εβδομάδας

Ο Dicky Eklund (Christian Bale) ήταν κάποτε το καμάρι της πόλης, ένας μποξέρ που κάποτε έβγαλε νοκ-αουτ τον Sugar Ray Leonard, αλλά πλέον περνά δύσκολες στιγμές εθισμένος στο κρακ και την κοκαΐνη. Ο ετεροθαλής αδελφός του, ο Mickey Ward (Mark Wahlberg) είναι πλέον ο βασικός πυγμάχος στην οικογένεια με την μητέρα του Alice να κουμαντάρει την καριέρα του. Όμως παρά το δυνατό αριστερό του χτύπημα, πάντα βγαίνει χαμένος στο ρινγκ. Όταν σε έναν αγώνα κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, ο Mickey πείθεται από τη σύντροφό του Charlene (Amy Adams) να κάνει το αδιανόητο... να μείνει μακριά από την οικογένειά του και να ξεκινήσει προπονήσεις χωρίς τον προβληματικό του αδερφό.

'Pet project' για τον Mark Wahlberg, το οποίο πάλευε να μεταφέρει στο πανί επί μία πενταετία. Με τον Aronofsky να αφήνει το φιλμ στα κρύα του λουτρού (για να μας δώσει το αριστούργημα που ακούει στο όνομα «Black Swan»), κι αφού έφαγε χυλόπιτα από τον Scorsese, ο Wahlberg στράφηκε στον παλιόφιλο David O.Russel, που δέχτηκε μετά χαράς να αναλάβει τα σκηνοθετικά ηνία. Όλα αυτά χωρίς να σταματήσει να προπονείται για τις ανάγκες του ρόλου από το 2005! Αυτό θα πει συνέπεια!

Στο «The Fighter» λοιπόν έχουμε την ιστορία δύο αδερφών. Ο Dicky, ο πρωτότοκος, ήταν εκείνος που έδειχνε προοπτική. Η άκρως παρεμβατική μητέρα του είχε πέσει πάνω του, πιέζοντας τον να δουλέψει και να κυνηγήσει το όνειρο. Εκείνος το άγγιξε φευγαλέα, αλλά απέτυχε. Πλέον είναι εθισμένος στο κρακ. Ο Mickey είναι το άλλο παιδί, το παραμελημένο, που τώρα κάνει την δική του προσπάθεια. Ο παραγκωνισμός χρόνων του έχει τσακίσει την αυτοπεποίθηση, η βούλησή του υποτάσσεται σε εκείνη της μάνας και του αδερφού του. Η ερμηνεία του Wahlberg, αν και υποτονική με την πρώτη ματιά σε σύγκριση με των υπόλοιπων πρωταγωνιστών, που υποδύονται πιο δυναμικούς χαρακτήρες, είναι ρεαλιστικότατη και φανερώνει έναν ηθοποιό διατεθειμένο να υποταχθεί στις ανάγκες του χαρακτήρα, που καλείται να υποδυθεί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χαμηλώσει τους τόνους, με κίνδυνο να χάσει το παιχνίδι του εντυπωσιασμού.

Η μάνα και ο αδερφός του Mickey έχουν αναλάβει εξ' ολοκλήρου την καριέρα του κι ενώ θα έπρεπε να ενεργούν προς το συμφέρον του, οι κινήσεις τους έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το κάνουν λόγω αμέλειας κι ανικανότητας ή μήπως υποσυνείδητα φοβούνται πως η επιτυχία του Mickey θα σημάνει την επισημοποίηση της δικής τους αποτυχίας; Όταν ο Mickey θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί μια αθυρόστομη, δυναμική μπαργούμαν, εκείνη θα τον προτρέψει να ορθώσει το ανάστημά του και να πάρει την καριέρα του στα χέρια του. Όπως καταλάβατε έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα ιστορία ενός αουτσάιντερ που με μόχθο και επιμονή σκαρφαλώνει στην κορυφή, ενώ όλοι τον έχουν ξεγραμμένο. Όλα αυτά σε μια εγκαταλελειμμένη, εργατική συνοικία της Αμερικής, από την οποία το τρένο της ανάπτυξης έχει να περάσει χρόνια.

Εκμεταλλευόμενος το εύρημα ενός τηλεοπτικού συνεργείου που γυρίζει ντοκιμαντέρ για τον Dicky, o Russel δημιουργεί σε κάποιες στιγμές την εντύπωση ότι παρακολουθούμε τηλεοπτικό ριάλιτι και όχι ταινία μυθοπλασίας. Η υπερκινητική του κάμερα δίνει παλμό στα δρώμενα, οι μουσικές του επιλογές δένουν άψογα με τις εικόνες, ενώ το εκκεντρικό χιούμορ, που συναντάμε και στις προηγούμενες δουλειές του, κάνει σποραδικά την εμφάνισή του και λειαίνει τις πιο στενάχωρες πλευρές του μύθου.

Επειδή το φιλμ είναι κατά βάθος μια ταινία χαρακτήρων, η επιτυχία του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόδοση του ερμηνευτικού επιτελείου. Κι εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη δύναμή του. Πέρα από τον Wahlberg, για τον οποίο ήδη μιλήσαμε, έχουμε την Melissa Leo, που πλάθει μια σαρωτική μητριαρχική φιγούρα, τον Christian Bale, που πέρα από την απώλεια βάρους παρεκκλίνει για πρώτη φορά μετά από καιρό από τη συνήθη 'σφιγμένη' μανιέρα και μάλλον θα σηκώσει το Oscar Β' Ανδρικού ρόλου φέτος και, τέλος, την Amy Adams στην πιο εντυπωσιακή μεταμόρφωση της ταινίας. Το συνεσταλμένο κορίτσι του «Doubt», η ονειροπαρμένη πριγκίπισσα του «Enchanted», εδώ μεταμορφώνεται σε ένα θηλυκό με... 'καρύδια', μια γυναίκα την οποία δε θες να τσατίσεις σε καμία περίπτωση, γιατί θα τις φας άσχημα.

Το «The Fighter» δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και δε θα μείνει στην κινηματογραφική ιστορία. Είναι όμως η έμπρακτη απόδειξη του πως ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης με την αρωγή ενός δυνατού ερμηνευτικού επιτελείου, μπορεί να δώσει φρεσκάδα και ενδιαφέρον και στην πιο κοινότοπη ιστορία. Και κάτι για όλους τους τζογαδόρους - και είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας. Αν στα Οσκαρικά στοιχήματα, που θα ακολουθήσουν την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, δε θέλετε να ποντάρετε στα λεφτά σας στο «The Social Network», που βάσει των βραβείων των διαφόρων Ενώσεων, είναι το φαβορί και λογικά θα έχει χαμηλή απόδοση, να τα σπρώξετε στο «The Fighter» ή στο «The King's Speech». Έτσι βγαίνει το μεροκάματο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails